Wszystkie osoby objęte obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalno-rentowym (tzn. wszyscy pracownicy najemni oraz osoby prowadzące działalność na własny rachunek o zarobkach powyżej dochodu minimalnego) są ubezpieczone na wypadek inwalidztwa.

Renta z tytułu ogólnej niezdolności do zarobkowania (Erwerbsminderung)

Renta jest przyznawana, gdy ubezpieczony, na skutek zmniejszenia zdolności do zarobkowania z powodów zdrowotnych, nie jest już w stanie wykonywać działalności w zwykłych warunkach rynku pracy przez co najmniej sześć godzin (renta z tytułu częściowej niezdolności do zarobkowania) lub co najmniej trzy godziny (renta z tytułu całkowitej niezdolności do zarobkowania) dziennie.

Aby otrzymać taką rentę, trzeba dostarczyć dowodu, że pracownik płacił składki ubezpieczeniowe (okres stażowy) przez co najmniej 60 miesięcy. Dodatkowo pracownik musi wykazać, że opłacał obowiązkowe składki przez trzy z pięciu lat poprzedzających początek niezdolności do zarobkowania. Okres pięcioletni może być wydłużony, na przykład o okresy niezdolności do pracy, bezrobocia, nauki szkolnej oraz wychowywania dzieci. Jeśli osoba ubezpieczona stanie się niezdolna do zarobkowania mniej niż sześć lat po zakończeniu kształcenia lub szkolenia, wówczas warunki stażowe mogą być złagodzone.

Renta z tytułu częściowej niezdolności do zarobkowania (teilweise Erwerbsminderung)

Ze względu na zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, ubezpieczeni mogą również wystąpić o rentę w przypadku częściowej niezdolności do zarobkowania, jeśli spełniają warunki przewidziane ustawą o ubezpieczeniach, urodzili się przed 2 stycznia 1961 r., a zmniejszenie ich zdolności do zarobkowania z powodów zdrowotnych nie pozwala im pracować więcej niż sześć godzin dziennie w ich obecnym zawodzie lub innym, akceptowanym przez nich zawodzie.

Limit kumulacji dochodów

Wykonywanie pracy zawodowej i związane z tym dodatkowe dochody mogą spowodować utratę renty. Przed podjęciem takiej działalności, należy więc zasięgnąć informacji we właściwej instytucji ubezpieczeniowej.

Szczególne zasady dotyczące górników

Zdolność do pracy w kopalni uznana jest za ograniczoną, jeśli wskutek choroby czy inwalidztwa pracownik nie jest w stanie wykonywać tam poprzednio wykonywanej pracy lub podobnej pracy, chyba że został zatrudniony do równoważnego zajęcia poza sektorem górniczym. Dodatkowe dochody z pracy nieprzynoszącej równoważnych dochodów w stosunku do poprzedniego zatrudnienia nie mają wpływu na pobieraną rentę.

Począwszy odwieku 50 lat, górnicy są uprawnieni do emerytury, jeśli nie wykonują pracy równoważnej finansowo do pracy wykonywanej poprzednio w kopalni. W tym celu muszą jednak przepracować 25 lat.

Środki rehabilitacji

Przepisy o rentach uznają zasadę pierwszeństwo readaptacji w stosunku do przyznania renty. Jeśli środki readaptacyjne mogą utrzymać i poprawić zdolność zarobkowania ubezpieczonego, instytucja ubezpieczenia emerytalnego przyznaje ubezpieczonemu w pierwszym rzędzie środki konieczne do takiej rehabilitacji medycznej lub readaptacji zawodowej, zamiast przyznawać rentę.