Świadczenia z pomocy społecznej

Każda osoba niezdolna do zapewnienia sobie samodzielnie lub przy pomocy osób trzecich środków do życia, finansowych (dochody i majątek) albo fizycznych (siła do pracy), może się ubiegać o pomoc społeczną, pod warunkiem że faktycznie zamieszkuje w Niemczech.

Prawodawstwo dotyczące pomocy społecznej obejmuje szereg obszarów i w każdym reguluje przyznawanie świadczeń w konkretnych sytuacjach. Omawiane tutaj świadczenia są częścią finansowanego z podatków systemu świadczeń minimalnych z pomocy społecznej przyznawanych na podstawie oceny zasobów finansowych, których celem jest zapewnienie odpowiedniego standardu życia osobom znajdującym się w trudnej sytuacji, które są niezdolne do pracy i które nie mają zarobków wystarczających do spełnienia potrzeb swojej rodziny (Bedarfsgemeinschaft), lub które nie otrzymują niezbędnego wsparcia od innych osób. W szczególności osoby w wieku poniżej 65 lat, które nie są w stanie zapewnić sobie środków do życia i które są czasowo niezdolne do pracy otrzymują pomoc na przeżycie (Hilfe zum Lebensunterhalt) w ramach pomocy społecznej. Osoby powyżej 65. roku życia i osoby powyżej 18. roku życia, które cierpią na trwałą niezdolność do pracy z powodów medycznych, mogą się ubiegać o oparty na potrzebach dodatek do emerytury oraz dodatek z tytułu częściowej niezdolności do zarobkowania (Grundsicherung im Alter und bei Erwerbsminderung). Osoby bezrobotne, które są zdolne do pracy, ale nie posiadają zasobów finansowych mogą ubiegać się o podstawowe świadczenie dla osób poszukujących pracy (świadczenia z tytułu bezrobocia II/zasiłki socjalne).

Każdy członek kwalifikującego się do świadczeń gospodarstwa domowego może wnioskować o pomoc społeczną na swoje potrzeby. Kwota całkowita wzrasta wraz z wielkością rodziny. Dochód i majątek wnioskodawcy i jego współmałżonka lub partnera zamieszkujących w tym samym gospodarstwie domowym uwzględniane są przy obliczaniu wysokości świadczeń.

Zasiłek dla niewidomych i zasiłek opiekuńczy

Zgodnie z ustawodawstwem właściwych landów, osoby dotknięte częściową lub całkowitą utratą wzroku pod pewnymi warunkami mogą korzystać z zasiłku z tytułu utraty wzroku i zasiłku opiekuńczego w zależności od landu (Landesblindengeld et Landespflegegeld). W niektórych landach osoby dotknięte głuchotą oraz osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności mogą również ubiegać się o tego typu pomoc. Prawo do tych świadczeń jest uzależnione od zamieszkania lub od stałego pobytu w danym landzie.