Ubezpieczenie od wypadków jest obowiązkowe w przypadku pracowników najemnych i stażystów. Inne grupy osób również podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu: na przykład dzieci pozostawiane w żłobkach dziennych lub pod opieką wyspecjalizowanych osób, uczniowie w czasie pobytu w szkole nauczania ogólnego, osoby przechodzące rehabilitację, jak też studenci w czasie nauki lub doskonalenia w szkołach wyższych. Osoby prowadzące działalność na własny rachunek z zasady nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia, chyba że właściwy ubezpieczyciel wyraźnie włącza ich ochronę do odpowiedniego zapisu swojego statutu. W każdym przypadku osoba prowadząca działalność na własny rachunek może zdecydować o zawarciu dobrowolnej umowy ubezpieczeniowej.

Świadczenia z tytułu ubezpieczenia od wypadków wypłacane są jedynie, jeśli zdarzył się przypadek ubezpieczeniowy. Przypadkami ubezpieczeniowymi są wypadki przy pracy i choroby zawodowe.

Wypadkami przy pracy nie są jedynie wypadki, które zdarzyły się właśnie w czasie wykonywania działań objętych ochroną ubezpieczeniową, ale również wypadki w trakcie dojazdu. Te ostatnie to wypadki, którym uległ pracownik w drodze do miejsca wykonywania działań objętych ubezpieczeniem lub z niego. Choroby zawodowe to takie, na które ubezpieczony zapada z powodu lub w trakcie wykonywania działań objętych ubezpieczeniem; wyszczególniono je w przepisach dotyczących chorób zawodowych (lista 73 uznanych chorób zawodowych). Możliwe jest również udowodnienie, że choroba nieznajdująca się na liście ma charakter choroby zawodowej.

Konieczne jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ubezpieczonymi czynnościami a wypadkiem/chorobą oraz między wypadkiem/chorobą a uszczerbkiem na zdrowiu.